HISTORIA

Dolnośląskie Stowarzyszenie „Niebieski Parasol" powstało w 2001 roku. Działa w Chojnowie, liczącym ok. 15 tysięcy mieszkańców mieście położonym w powiecie legnickim. Małgorzata Sztompke, od początku szefująca stowarzyszeniu, wygrała organizowany przez urząd marszałkowski województwa dolnośląskiego konkurs na prowadzenie Zakładu Opiekuńczo-Pielęgnacyjnego w Legnicy przy ulicy Poselskiej  - wkrótce jednak okazało się, że placówka ta zostanie zamknięta, a pani Małgorzacie powierzono zadanie jej likwidacji. Powołane zostało na terenie Powiatu Legnickiego stowarzyszenie; miało być oddziałem Stowarzyszenia na Rzecz Chorych Długotrwale Unieruchomionych „Niebieski Parasol" działającego w Olsztynie, doszło jednak do zmiany w przepisach o KRS i na walnym zebraniu olsztyńskiego stowarzyszenia postanowiono, że zamiast tworzyć oddziały, będzie się zakładać osobne jednostki. Trudności z uzyskaniem wpisu w KRS trwały jednak aż 9 miesięcy. Dopiero po tym okresie udało się rozpocząć działalność i - w miejsce chojnowskiego szpitala - otworzyć Dolnośląski Ośrodek Pielęgnacyjno-Rehabilitacyjny „Niebieski Parasol". Ścisła współpraca ze stowarzyszeniem z Olsztyna była pomocna - dzięki niej udało się w dużym stopniu przeszczepić sprawdzony model działalności, skorzystać z wzoru statutu i uzyskać liczne rady odnośnie prowadzenia placówki pielęgnacyjno-rehabilitacyjnej.

Początkowo przyjmowano głównie osoby niepełnosprawne ruchowo. Oferowana im terapia ograniczała się do ćwiczeń usprawniających (ośrodek dysponował bowiem jedynie łóżkami rehabilitacyjnymi) i prądów rehabilitacyjnych. Stopniowo, w miarę jak udawało się zdobywać nowe wyposażenie, zwiększała się liczba oferowanych usług, takich jak laseroterapia, magnetronic, światłolecznictwo, krioterapia i masaż mechaniczny. Stowarzyszenie rozpoczęło też działalność odpłatną. Od 2008 r. gdy udało się przystosować górne piętro, do ośrodka przyjmowane są też osoby niesamodzielne (pacjenci z chorobą Alzheimera, z zaawansowaną demencją). Jako, że ośrodek pielęgnacyjno-rehabilitacyjny powstawał w miejsce zlikwidowanego szpitala, ważnym celem było zachowanie jak największej liczby miejsc pracy (choć i tak od początku jasne było, że potrzeby kadrowe ośrodka są zdecydowanie mniejsze aniżeli potrzeby szpitala). Miało to istotne znaczenie - personel pochodził z Chojnowa, co pomogło nowej placówce na lepsze zakorzenienie i zdobycie zaufania mieszkańców. Świadczenie długotrwałej opieki na rzecz osób niepełnosprawnych lub niesamodzielnych jest trudne i wymaga wiele samozaparcia.